چند آشکارساز گاز دریایی مناسب هستند؟ الزامات پیکربندی برای انواع مختلف کشتی چیست؟

در دهه گذشته، خفگی و مسمومیت عامل نزدیک به 70 درصد از تصادفات در فضاهای بسته در داخل و خارج از کشور بوده است. تشخیص ناکافی گاز یک عامل کمک کننده مهم در حوادث ایمنی مربوط به فضاهای محدود در کشتی ها است. اخیراً، اداره ایمنی دریایی خلیج شنژن دایا طی یک کمپین اصلاحی ویژه متوجه شد که برخی از کشتی‌ها کمبود کافی ندارند.آشکارسازهای گاز، برای اعضای خدمه یک خطر ایمنی ایجاد می کند. انواع کشتی های مختلف دارای الزامات متفاوتی برای تعداد آشکارسازهای گاز دریایی مورد نیاز هستند. در زیر توضیح مفصلی از Zetron Technology ارائه شده است.

I. ملاحظات اساسی برای پیکربندی آشکارسازهای گاز دریایی

پیکربندی آشکارسازهای گاز دریایی باید بر اساس نوع کشتی و خطرات عملیاتی باشد. کشتی‌های معمولی معمولاً حداقل به یک آشکارساز نیاز دارند، در حالی که انواع شناورهای خاص مانند حامل‌های گاز مایع فله، تانکرهای نفت طبقه‌بندی شده و سکوهای متحرک دریایی، به دلیل خطرات عملیاتی بالاتر، به تعداد بیشتری نیاز دارند.

از نظر عملکرد تشخیص، آشکارسازهای گاز باید قادر به اندازه گیری اکسیژن، گازهای سمی و گازهای قابل احتراق باشند. برای مثال، هنگامی که کشتی‌های عامل وارد فضاهای بسته می‌شوند، چه با پرچم چین و چه با پرچم متعارف، باید حداقل به یک ابزار قابل حمل با قابلیت اندازه‌گیری چند گاز مجهز باشند. کشتی‌های باری مایع عمدتاً غلظت اکسیژن و بخار قابل احتراق را اندازه‌گیری می‌کنند، کشتی‌های غیر طبقه‌بندی شده حداقل به یک آشکارساز و نفت‌کش‌های طبقه‌بندی شده حداقل به دو مورد نیاز دارند.

II. الزامات پیکربندی برای انواع مختلف کشتی

فله برهایی که گاز مایع را حمل می کنند باید حداقل دارای دو دستگاه باشندآشکارسازهای گاز قابل حملمورد تایید مقام ذیصلاح الزامات برای کشتی های با پرچم چین و کشتی های فهرست شده در کنوانسیون یکسان است.

کشتی‌های Ro-Ro باید حداقل به یک آشکارساز گاز قابل احتراق قابل حمل مجهز باشند، مخصوصاً برای فضاهای بسته Ro-Ro و فضاهای بسته با وسایل نقلیه با تهویه غیرمستمر.

سفینه‌برهایی که محموله‌های فله‌ای را حمل می‌کنند که ممکن است گازهای سمی یا قابل اشتعال آزاد کنند یا باعث کاهش اکسیژن شوند، باید حداقل به یک ابزار با قابلیت اندازه‌گیری غلظت گازهای سمی یا قابل اشتعال یا غلظت اکسیژن مجهز باشند.

سکوهای متحرک فراساحلی علاوه بر تجهیز به ابزارهای دستی با قابلیت اندازه گیری غلظت اکسیژن و بخار قابل احتراق، باید به آشکارسازهای گاز قابل حمل برای ورود به فضاهای بسته نیز مجهز باشند. تعداد این آشکارسازها باید بر اساس تعداد آتش نشان های مورد نیاز برای کار با آنها تعیین شود.

برای تاسیسات شناور دریایی (از اول آوریل 2025)، زمانی که عملیات شامل مقادیر زیادی گازهای قابل احتراق است، یک آشکارساز گاز دستی که قادر به اندازه‌گیری دقیق غلظت گازهای قابل احتراق باشد، باید به همراه حداقل دو آشکارساز گاز قابل حمل اضافی برای استفاده در فضاهای بسته ارائه شود. شناورهای کنوانسیون باید مطابق با الزامات مقام صلاحیتدار کشور صاحب پرچم یا سازمان مجاز تجهیز شوند.

III. ملاحظات پیکربندی

پیکربندی ناکافی می تواند نقاط کور در تشخیص گاز در حین عملیات در فضاهای محدود ایجاد کند که به طور بالقوه منجر به حوادث ایمنی می شود. مدیریت کشتی باید مقدار مناسب آشکارسازهای گاز را بر اساس مقررات بازرسی مربوطه و نوع عملیات تعیین کند.

بر اساس سال‌ها تجربه صنعت، شرکت Zetron Technology، سازنده آشکارسازهای گاز، توصیه می‌کند که شرکت‌های مدیریت کشتی قبل از خرید، نوع کشتی، سناریوی عملیاتی و مقررات قابل اجرا را روشن کنند و سپس مطابق با الزامات پیکربندی تهیه کنند. نگهداری منظم دفتر کل تجهیزات و بررسی منظم مقدار پیکربندی برای اطمینان از مطابقت با الزامات نوع کشتی می تواند از خطرات ایمنی ناشی از مسائل پیکربندی جلوگیری کند.

IV. انتخاب محصول

علاوه بر اطمینان از پیکربندی سازگار، انتخاب محصولات قابل اعتماد نیز بسیار مهم است.زترونتکنولوژیآشکارسازهای گاز در کاربردهای دریایی مورد تأیید عملی گسترده ای قرار گرفته اند. پیکربندی، خطای نشانگر، گواهینامه و استقامت آنها کاملاً با الزامات قانونی مطابقت دارد. آنها عملکرد پایدار و تشخیص دقیق را ارائه می دهند و پشتیبانی قوی برای عملیات ایمن در فضاهای محدود در کشتی ها ارائه می دهند و آنها را به انتخابی مطمئن برای آشکارسازهای گاز دریایی تبدیل می کنند.

به طور خلاصه، تعداد آشکارسازهای گاز دریایی مورد نیاز به نوع کشتی و خطرات عملیاتی بستگی دارد. انواع مختلف کشتی نیازهای متفاوتی دارند. مدیریت کشتی می تواند اطمینان حاصل کند که آشکارسازهای گاز با پیکربندی مناسب مطابق با وضعیت واقعی، حفاظت ایمنی را به طور موثر ارائه می کنند.